رمانخانه جنگ

 حتی یک وجب خاک - قسمت دوم 

نخل های بلند اما تیر خورده ، آسمان به رنگ خون ، ناله های سر به فلک رسیده که گوش هر شنونده ای را می لرزاند. حتی من را که قصی القلب می نامیدند. همه ی این ها را دیدم اما چاره ای نبود، اگر قرار بود از دستورات سرپیچی کنم، خودم را میکشتند.

با همه ی این ها، چه حال وچه گذشته همیشه کمبودی را درخودم احساس می کردم و همیشه کسی درذهنم میگفت من با آنهایی که به راحتی مردم را به گلوله می بستند و با بی رحمی می کشتند، فرق می کنم نمی دانم شاید وجدانم بود که بعضی موقع ها عجیب درد میگرفت به طوریکه صدای فریادش گوش هایم را کرمیکرد.

اتوبوس ایستاد....

ارمغان 313